من دو فرزند دارم که ده سال اختلاف سنی دارند. به دلیل این اختلاف سنی، برای آموزش مسائل مختلف به این دو، شیوه‌های بسیار متفاوتی را باید به کار بندم اما در یک شیوه یکسان عمل کرده‌ام: بعداً می‌گویم چرا.
شاید بد نباشد جریان آن را برای شما توضیح دهم: در حدود سن پنج سالگی، بچه‌ها قابلیت آن را دارند که بدون اجازه پدر و مادر، و حتی بر خلاف نظر آنها، کاری را انجام دهند. مشکل وقتی حاد میشود که غریبه‌ای در جمع باشد. آنها موقعیت را مناسب می‌بینند که تصمیم خود را عملی سازند چون می‌دانند که پدر و مادر به دلیل وجود فرد غریبه نمی‌توانند مخالفت کنند.
من در چنین موقعیتی به فرزندانم می‌گفتم انجام این کار خوب نیست و وقتی دلیلش را می‌پرسیدند پاسخ من این بود: بعداً می‌گویم چرا.
صد البته در اولین فرصت که با آنها تنها می‌شدم دلایل منطقی خود را به طور شفاف به آنها می‌گفتم و آنها را قانع می‌کردم. این اصطلاح هنوز هم در خانه ما کاربرد دارد اما من شاید در هر سال حداکثر یک بار آن را به کار برم. آنها مطمئن هستند من استدلالی قوی برای مجاب کردنشان خواهم داشت.
به وضعیت کشورها و برخورد دولت‌ها با مردمشان در مقابله با کرونا توجه کنید. اگر دولتی نتوانسته باشد دلیلی منطقی و شفاف برای کارهایش ارائه دهد، امروز توصیه‌هایش برای مردمش کارساز نخواهد بود. به آسانی می‌توان با همین محک ساده دوست بودن دولت و مردمش، منطقی بودن دولت و نیز شفاف بودن سیستم دولتی را سنجید.
من، بعد از حدود سی سال معلمی، برای اولین بار خواهشی از یکایک شاگردانم دارم. اگر مرا منطقی می‌دانید و شفافیت مرا در مواقع مختلف سنجیده‌اید، این خواهش مرا جدی بگیرید: استدعا می‌کنم همه #در_خانه_بمانیم؛ بعداً می‌گویم چرا.
فعلاً موقعیت تنگ است. غریبه‌ای به نام کرونا در خاک وطن سکنی گزیده است.
۲۴ اسفندماه ۹۸
معلم شما
مجید میرزاوزیری
می‌گویم ,منطقی ,بعداً ,کار ,مرا ,شفاف ,می‌گویم چرا ,بعداً می‌گویم ,آن را ,به کار ,پدر و
درباره این سایت